به گزارش خبرنگار سراج24، به دلیل آنکه مداحان اهل‌بیت(ع) یکی از حلقه‌های مهم اتصال اقشار جامعه خصوصا جوانان، با مضاین دینی و مذهبی هستند، انتظارات از جامعه مداحان بسیار بالاست. رهبر معظم انقلاب اسلامی در این رابطه فرمودند: «من جامعه مدّاح را از ته دل دوست می‌دارم؛ برایتان دعا می‌کنم؛ خداوند انشاءالله به شماها توفیق بدهد، به شماها کمک کند؛ امّا این را هم عرض می‌کنم که انتظارات از جامعه مدّاح، امروز در جامعه ایرانی و در کلّ نگاه منطقه‌ای، انتظار بالایی است.»
توصیه‌های مقام معظم رهبری به این قشر می‌تواند چراغ راه آنان باشد و به تعالی فرهنگ دینی جامعه کمک کند.
*ضرورت گنجاندن مفاهیم انقلابی، قرآنی و اسلامی در نوحهخوانیها
مقام معظم رهبری در تاریخ 20 آبان ماه 1392 در دیدار اعضای ستاد مرکزی هیئت رزمندگان اسلام فرمودند: چقدر خوب است که در محافل هیئت‌ها، به مسئله قرآن -قرآن‌‌خوانی و معارف قرآنی- اهتمام ورزیده بشود؛ چقدر خوب است که در این نوحهخوانیها مضامین اسلامی، مضامین انقلابی، مضامین قرآنی گنجانده بشود؛ یک وقت هست که سینه می‌زنند و صد بار با تعبیرات مختلف مثلاً می‌گویند "حسین وای"، خب این یک کاری است امّا هیچ فایده‌‌ای ندارد و هیچ چیزی از "حسین وای" انسان نمی‌فهمد و یاد نمی‌گیرد. یک وقت هست که شما در همین مطلبی که [عزادار] تکرار می‌کند و حرفی که [با آن] سینه می‌زند، با زبان نوحه و با زبان شعر، یک مسئله روز، یک مسئله انقلابی، یک مسئله اسلامی، یک معرفت قرآنی را می‌گنجانید؛ او وقتی تکرار می‌کند، در ذهن او ملکه می‌شود؛ این خیلی باارزش است، کاری است که هیچ‌‌کس دیگر غیر از شما نمی‌تواند این کار را بکند؛ یعنی هیچ رسانه‌‌ای واقعاً قادر نیست که این‌‌جور معارف الهی را با جسم و جان و فکر و روح و احساس و عقل و مانند اینها آمیخته کند. لذا کار کار مهمّی است، کار بزرگی است و امیدواریم که انشاءالله خدای متعال بهتان توفیق بدهد و شما را مأجور بدارد که بتوانید به بهترین وجهی انشاءالله این کار را پیش ببرید.
رهبر معظم انقلاب اسلامی همچنین در فروردین 93 در رابطه با تاثیر گنجاندن مفاهیم انقلابی در اشعار مذهبی فرمودند: در دوران شور انقلاب و هیجان انقلاب، در محرّمی که آخرین محرّم دوران طاغوت بود و محرّمی بود که بلافاصله بعد از محرّم و صفر، پیروزی انقلاب اتّفاق افتاد، هیئات مذهبی در شهرهای مختلف، نوحه‌هایی را می‌خواندند که هر یک از این نوحه‌ها به‌قدر یک خطابه بلند و بلیغ، مردم را روشن می‌کرد و آگاه می‌کرد و بصیرت می‌داد.
